Millennials in jouw organisatie
‘Ze zijn jong en ze willen wat’
Ik, bouwjaar 1972, praat met twee jonge mensen uit bouwjaar 1993. Ze werken bij een vooruitstrevend adviesbureau, dat de afgelopen jaren sterk is verjongd. Net als in veel andere organisaties is er groot verloop onder de nieuwelingen. Om dat tegen te gaan wil het bureau het anders aanpakken en vandaar dit gesprek.
Deze millenials kunnen zich niet vinden in de manier waarop de organisatie professionele ontwikkeling vorm geeft. In hun ogen is deze enkelzijdig gericht op het zakelijke en te weinig op het persoonlijke. ‘Een verre reis maken vind ik minstens zo zinvol als een training Beïnvloeding van Samenwerkingsprocessen. Dat leert mij minstens zoveel over wie ik ben.’
Binnen een kwartier betrap ik mijzelf op de gedachte ‘klinkt allemaal prachtig jongens, maar nu weer back to business,’ even met de voetjes op de grond graag. Ik schrik en besef: dit is natuurlijk precies wat anderen hier ook denken en waar deze jongeren dus inderdaad tegenaan lopen.
Is hier sprake van een generatiekloof? Jazeker.
De generaties van vóór de millennials zijn doorgaans opgevoed met meer gezag. ‘Kinderen die vragen worden overgeslagen’ of ‘Kinderen hebben niets te willen.’ Niet dat die zienswijze nou zo volmaakt is, maar het leert wel iets over je plek kennen in een groter geheel, en binnen die begrenzing moeten zoeken naar je mogelijkheden.
Nu wordt meegenomen hoe kinderen er zelf in staan. Ze mogen zichzelf neerzetten, hun voorkeur wordt serieus genomen. Ze krijgen doorgaans veel bevestiging. Dat geeft mondige kinderen, die begrenzingen uit de grote context minder als een natuurlijk gegeven ervaren. En die tegelijkertijd op zoek zijn naar een innerlijk kompas, op basis waarvan ze keuzes kunnen maken in het woud van mogelijkheden.
Tussen generaties bestaan dus wezenlijke verschillen.
De Millenial ofwel Generatie Y (1985-2000) neemt zichzelf als vertrekpunt, en wil samen met anderen in gelijkwaardige sfeer zinvol werk doen. Onderbelicht is het bezien van de grotere context en het aanvaarden van begrenzingen. Ook denken ze het allemaal zelf wel te kunnen.
De Pragmatische Generatie (1970-1885) waar ik er één van ben, neemt juist de taak als vertrekpunt en voelt zich op het werk het meest betekenisvol bij een concrete, doelmatige inslag. Onderbelicht is het uitspreken van gevoelens uit de eigen binnenwereld; dat heeft toch niets met werk te maken?
Mensen uit de iets oudere Verbindende Generatie X (1955-1970) zijn gericht op het samen werken aan resultaten. Zij zijn nuchtere verbinders, die diversiteit constructief willen benutten ten behoeve van het zakelijke resultaat. Onderbelicht is daarmee het uitspreken van de eigen voorkeuren. Hun eigen ‘Zo doen wij dat hier niet’ houdt hen tegen.
Herken je dit uit jouw organisatie? Hoe kom je bij elkaar?
Heb het erover. Sta er echt bij stil. Beleg er een bijeenkomst voor met een teamcoach die passende oefeningen of interventies kent. Luister naar elkaar. Verwonder je. Laat je er iets over uitleggen. Zie hoe elke generatie een ander deel van het geheel belicht.
Bij deze bewuste organisatie hebben we een teamdag georganiseerd. We zijn gestart met een generatiespel, waarmee de verschillen in 1 klap duidelijk werden. Daarbij werd ook veel gelachen. Uiteindelijk zijn we de jongeren tegemoet gekomen door te focussen op dat innerlijke kompas waar millennials naar zoeken. Hoe kun je vanuit je persoonlijke waarden en drijfveren zakelijke keuzes maken?
Ook voor de oudere generaties was dit nuttig, het maakte expliciet wat zij onbewust al deden. Bovendien nodigde het hen uit meer van hun persoon te laten zien binnen de werkcontext. Dat is precies waar de jongeren naar verlangden. Voor alle generaties bracht dit meer verbinding.
Uiteindelijk vinden generaties elkaar op het besef dat alle invalshoeken (grotere context, taak, wij, ik) nodig zijn om ieders doelen te bereiken. Het is in een bijeenkomst ook goed mogelijk vanuit een actueel vraagstuk dat bij jullie speelt alle perspectieven te belichten.
Tot slot iets geestigs. Aart Bontekoning, expert op het gebied van generaties, wijst er met een knipoog op dat de jonge generatie is grootgebracht door de Pragmatische Generatie of door Generatie X. Die hebben dus thuis als opvoeder zelf de aandacht naar de Ik van hun millennial gebracht, teneinde van hem of haar een zelfbewuste mens te maken die zijn eigen wensen serieus neemt. Thuis zijn de ouders tevreden met die gelijkwaardige relatie. Op het werk hanteren ze als manager of collega ineens andere criteria. Maar dan is het te laat 😉
Heb je vragen over de samenwerking tussen generaties in jullie organisatie? Neem contact op, ik kijk graag met jullie mee.
Literatuur: “Nieuwe generaties in een vergrijzende organisatie” Aart Bontekoning, 2014 Uitgeverij Mediawerf en “Generatiedenken en TGI” Annemiek Algra Tijdschrift voor TGI september 2013
